TRASY SPACEROWE

Sopot to nie tylko piękne piaszczyste plaże ale również miejsce wprost wymarzone do spacerów i rekreacji. Ponad 60 % powierzchni miasta stanowią tereny zielone.

Warto wybrać się do lasów Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, gdzie wyznaczone są malownicze szlaki spacerowe. Park Północny i Południowy, usytuowany wzdłuż plaży, to popularne miejsce aktywnego spędzania czasu, schronienia wśród zieleni przed słońcem i wypoczynku. Sopockie Błonia to nowy teren zielony, z nieograniczonymi możliwościami rekreacji.

Dla amatorów aktywnego spędzania czasu przygotowaliśmy przewodnik spacerowy po 4 trasach, obejmujący wszystkie najciekawsze miejsca w Sopocie, do których dotrzeć można na piechotę.

(czas pokonania trasy – około 2 godzin)

Park Północny w Sopocie rozciąga się równolegle do brzegu morskiego pasem o długości 2 km, od Grand Hotelu do potoku Swelina – naturalnej granicy z Gdynią.
W tym nadmorskim parku, o pow. ok. 25 hektarów, powstały bezkolizyjne ścieżki dla pieszych, rowerzystów i rolkarzy. Urządzona została też interaktywna ścieżka edukacyjna poświęcona florze, faunie i historii parku. Jego charakterystycznymi elementami są między innymi: wypielęgnowane alejki, pomnik Jana Jerzego Haffnera, wiele rzeźb, ławeczki, place zabaw, a przede wszystkim bogate drzewostany z sosnami pospolitymi, czarnymi dębami, klonami czy bukami.

Trasę Parku Północnego zaczynamy pod hotelem Sofitel Grand Sopot (Grand Hotelem) (1), który olśniewa swoją dostojnością. Hotel został zbudowany w 1927 roku i od razu stał się synonimem klasy i luksusu. Sylwetka stojącego tuż przy plaży, monumentalnego gmachu odzwierciedla bogatą i pełną anegdot historię tego jednego z najwytworniejszych hoteli w Polsce. Gościł on w swoich wnętrzach setki najznamienitszych postaci ze świata kultury, polityki i nauki. Wśród tych, których wizyty najczęściej się wspomina, byli m.in. Charles Aznavour, Marlena Dietrich, Charles de Gaulle, Greta Garbo czy Jan Kiepura.
Obecnie hotel urzeka odrestaurowanymi wnętrzami, niepowtarzalną atmosferą morskiego kurortu oraz niezapomnianym widokiem na morze.

Przechodząc obok Grand Hotelu, wchodzimy do Parku Północnego, w którym już na wejściu możemy podziwiać okazały posąg Jana Jerzego Haffnera – założyciela sopockiego uzdrowiska. Idąc w głąb parku widzimy ciekawy budynek usytuowany na skraju plaży. Znajduje się w nim kilka instytucji, m.in. Teatr na Plaży (2), który jest całoroczną sceną impresaryjną. Prócz znakomitych widowisk, w każdą niedzielę o godz. 11:00 odbywają się tam spektakle dla dzieci.

Kontynuując spacer wzdłuż alejki nadmorskiej, po lewej stronie dostrzegamy jeden z największych placów zabaw dla dzieci, ze zjeżdżalniami, torami przeszkód, huśtawkami, linkami wspinaczkowymi, zamkiem oraz pas zieleni, wykorzystywany do wszelkich form rekreacji. W tej części Parku Północnego (3) rozległe trawniki z ławkami i szerokimi ścieżkami sprzyjają spacerom. Największym trawnikiem jest tzw. Plac Mancowy, niegdyś służący rybakom do suszenia sieci śledziowych, tzw. mancy.

Idąc w głąb parku, na wysokości zejścia na plażę nr 15, widzimy kolejny plac zabaw (4), bezpośrednio na plaży.

Kierując się dalej na północ wzdłuż pięknej piaszczystej plaży, docieramy do wysokości zejścia nr 10. Tutaj, wśród bujnej roślinności, znajdują się bezkolizyjne trasy dla rowerzystów (5), spacerowiczów i rolkarzy. Na miłośników aktywnego spędzania czasu czeka 2,7 km ścieżek. Północna, „dzika” część sopockiego Parku Północnego, między Kamiennym Potokiem a Sweliną to naturalny, podmokły las. Zarośnięte rzęsą rozlewiska, nadające tej części parku wygląd pierwotnej puszczy, znajdziemy na południe od ujścia Swelini. Możemy podziwiać je z drewnianych pomostów, które zastąpiły regularnie zalewaną,
asfaltową alejkę. Niegdyś cały ten teren zajęty był przez bagienny las olchowy. Obecnie drzewa te zachowały się tylko w kilku miejscach, ponieważ większa część parku została odwodniona za pomocą sieci rowów melioracyjnych. Na przesuszonych gruntach rośnie bujny, różnorodny las budowany przez buki, klony pospolite, jawory, brzozy brodawkowate, dęby szypułkowe i bezszypułkowe, wiązy górskie i szypułkowe, lipy drobnolistne i szerokolistne, olsze czarne, topole białe i czarne oraz sosny zwyczajne.

Potok Swelina (6) jest naturalną granicą Sopotu z Gdynią i stąd ruszamy w drogę powrotną przez Kamienny Potok i Park Grodowy w stronę centrum.

Idąc aleją Franciszka Mamuszki w kierunku sopockiego molo, na wysokości wejścia na plażę nr 5, natrafiamy na rozwidlenie ścieżek, przy których stoi  kapliczka z wizerunkiem Chrystusa Frasobliwego (7). Kapliczka upamiętnia księdza Tadeusza Cabałę, proboszcza parafii św. Andrzeja Boboli w Sopocie oraz sopockiego architekta Brunona Wandtke. Przy niej skręcamy w prawo, w przeciwnym do morza kierunku. Dochodzimy do schodów, które prowadzą w najcenniejszą przyrodniczo część Parku Północnego – skarpę sopocką. Drzewostan na zboczu to żyzna buczyna niżowa, w runie występuje częściowo chroniona marzanka wonna. Znaleziono tu największą w Trójmieście dziką populację cisa, liczącą ponad 30 osobników.

Pokonując schody docieramy do miejsca uwielbianego przez rodziny, czyli sopockiego Aquaparku (8). Atrakcje wodne zostały zaplanowane z myślą o gościach w każdym wieku. Jest to idealne miejsce do spędzania czasu dla dzieci oraz dorosłych. W Aquaparku znajdują się: baseny rekreacyjne, wiry, hydromasaże, dzika rzeka, zjeżdżalnie oraz basen ze zjeżdżalnią i zabawkami wodnymi dla najmłodszych.

Tuż obok znajduje się kręgielnia (9), w której goście mają do dyspozycji 6 torów oraz bar z przekąskami i napojami. Po wizycie w Aquaparku kontynuujemy swoją podróż w stronę centrum. Z ulicy Zamkowa Góra przez ulicę Sępią, docieramy do ulicy Haffnera, przy której znajduje się Park Grodowy. Gęsto zalesiony wąwóz na północ od sopockiego Grodziska to bodaj najcenniejszy skrawek sopockiej przyrody. Ten dziki zakątek zachował niemal niezmienioną formę, aż do dzisiejszych czasów. Rada Miasta Sopotu w 2004 roku objęła go ochroną prawną, jako użytek ekologiczny pod nazwą Wąwozy Grodowe. Teren jest mocno zabagniony, biją tu setki zimnych i czystych źródełek, tworzących wartkie potoczki. Obszar jest porośnięty przez naturalny las, głównie z olszą czarną. Do Wąwozów Grodowych wiodą drewniane schody zakończone punktem obserwacyjnym.

Idąc dalej, wzdłuż ulicy Haffnera, docieramy do Skansenu Archeologicznego Grodzisko (10). Jest to najstarszy zabytek w Sopocie. Pozostałości dawnego grodu położone są w malowniczej scenerii, wśród bujnej zieleni. Oferta muzeum przygotowana jest zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Podczas wielu wydarzeń w Grodzisku atrakcjami są m.in.: strzelanie z łuku, warsztaty średniowiecznych rzemiosł czy rekonstrukcje bitew.

Wędrując dalej ulicą Haffnera, mijamy kolejno obiekty sportowe. Wśród nich: krytą pływalnię, Halę Stulecia Sopotu oraz korty tenisowe. Hala Stulecia została oddana do użytku w 2001 roku z okazji 100 lat nadania Sopotowi praw miejskich. Rozgrywane są tutaj głównie mecze lokalnych drużyn sportowych oraz zawody szkolne. Korty tenisowe (11) natomiast są wyjątkowym miejscem 120-letniej historii sopockiego tenisa. Skręcając w lewo, w ulicę Goyki, dochodzimy do ulicy Powstańców Warszawy, którą docieramy do punktu startowego naszej wycieczki – Grand Hotelu.

(czas pokonania trasy – około 1,5 godziny)

Szlak czerwony prowadzi przez centrum miasta w kierunku molo i morza, a następnie do Dworca Głównego przez Park Południowy i Potok Elizy. Wśród piękna otaczającej przyrody, po drodze czeka nas mnóstwo atrakcji, głównie dla rodzin z dziećmi.

Wędrówkę rozpoczynamy na tak zwanym Małym Monciaku, czyli górnej części głównego deptaka, znajdującej się pomiędzy torami kolejowymi a Aleją Niepodległości. Odcinek ten jest mniej uczęszczany przez turystów, ale warto go odwiedzić. Rosną tu piękne stare drzewa, przy których można się zrelaksować na nietypowych złotych ławkach. Znajdują się tutaj również urokliwe kamieniczki z restauracjami i sklepami.
W podwórku jednej z nich mieści się Escape Room (1). Jest to miejsce zapewniające pełną emocji rozrywkę dla każdego. To doskonały pomysł na spędzenie czasu ze znajomymi lub rodziną. Na czym polega gra? Należy w ciągu 60 minut wydostać się z zamkniętego pokoju, pełnego sprytnie ukrytych podpowiedzi.
Idąc w stronę morza przechodzimy schodami pod torami kolei. Po drugiej stronie jesteśmy już na głównej części deptaka.
Monciak, bo tak w skrócie mówi się na słynną w całej Polsce ulicę Bohaterów Monte Cassino, jest zamknięty dla ruchu samochodowego. Po jego obu stronach mijamy malownicze kamieniczki, butiki, puby, kawiarnie i restauracje. To jedno z najbardziej charakterystycznych sopockich miejsc, serce miasta i główny punkt spotkań, zabawy i wypoczynku.

Skręcamy w pierwszą uliczkę w lewo – Obrońców Westerplatte. Brukowana droga, otoczona pięknymi kamienicami, doprowadza nas do niewielkiego mostku. Tuż obok, po prawej stronie mieści się budynek Miejskiej Biblioteki Publicznej (2), w której działa Miniteka. To miejsce stworzone dla najmłodszych wielbicieli książek. Prócz literatury znajdują się tu również gry planszowe, gry komputerowe, audiobooki oraz konsola Xbox.
W Minitece odbywają się także kreatywne warsztaty o różnej tematyce, czytanie książek, oglądanie bajek, teatrzyki oraz wiele imprez okolicznościowych i edukacyjnych. Sprzed budynku biblioteki skręcamy w ulicę Czyżewskiego. Prowadzi ona delikatnym łukiem w stronę Monciaka. Zanim jednak dotrzemy z powrotem do głównego deptaka, po lewej stronie mijamy plac zabaw, za którym stoi piękny zabytkowy budynek.

To Dworek Sierakowskich (3), który jest jednym z najstarszych sopockich budynków. Jego historia sięga XVIII w. W Dworku organizowane są koncerty, wieczory poetyckie, spektakle, wernisaże oraz spotkania autorskie.
Nieopodal, w jednej z kamienic znajdziemy manufakturę słodyczy. Cukierki oraz lizaki wykonywane są tutaj ręcznie. Chętni mogą uczestniczyć w procesie produkcji oraz własnoręcznie zrobić słodkości. Idąc dalej, docieramy na deptak. Następnie kierujemy się w dół, w kierunku morza. Po chwili jesteśmy na skrzyżowaniu ulic Bohaterów Monte Cassino z ulicą Haffnera.
Tu podziwiać możemy wyjątkowy budynek, który opisywany jest w niemalże każdym przewodniku po Sopocie. To Krzywy Domek (4), będący jednym z symboli miasta. Powstała w 2003 roku budowla charakterem nawiązuje do bajkowych rysunków Jana Marcina Szancera oraz Pera Dahlberga. Jest jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w Sopocie.

Kontynuujemy spacer w dół Monciaka. Mijając restauracje, kawiarnie i sklepy, po prawej stronie zobaczymy kultowy klub SPATiF, który przed laty był ulubionym miejscem spotkań sopockiej bohemy. Za klubem jest plac z fontanną Jasia Rybaka (5) – młodzieńca z koszem pełnym ryb na głowie, otoczonego rybackimi domkami.

Monciakiem dochodzimy do Placu Przyjaciół Sopotu (6), czyli największego placu w zabudowanej części Sopotu. Odbywają się tu różnego rodzaju wydarzenia, takie jak np. festiwal Literacki Sopot, prezentujący co roku kulturę i literaturę innego kraju. Plac Przyjaciół Sopotu to miejsce wyjątkowe. Jest swoistym łącznikiem ścieżek turystów i mieszkańców.
Dodatkowo uroku temu miejscu dodają rosnące na placu platany, ławeczki oraz fontanna. Przy placu mieści się Centrum Haffnera, w którym prócz kawiarni, restauracji i klubów, znajduje się również kino oraz muzeum figur woskowych. W sopockim muzeum figur woskowych spotkać możemy podobizny takich znanych osób, jak: Angelina Jolie, Brad Pitt, Bill Gates, Tom Hanks czy Cristiano Ronaldo.
Przy Placu Przyjaciół Sopotu znajduje się jeszcze jeden okazały budynek, a mianowicie Dom Zdrojowy (7). W jego wnętrzach mieści się Państwowa Galeria Sztuki (8), Pijalnia Wód Solankowych, Informacja Turystyczna oraz restauracje i kawiarnie. Galeria ma powierzchnię ponad tysiąca metrów kwadratowych i jest uznawana za jedną z najlepszych instytucji wystawienniczych w Polsce. Prezentowane były tu m.in. obrazy Jacka Malczewskiego ze zbiorów lwowskiej Galerii Narodowej, dzieła Georgesa Braque’a czy prace Iwana Ajwazowskiego.
Przechodząc obok Domu Zdrojowego, docieramy pod charakterystyczny napis „MOLO”. Po jego prawej stronie znajduje się zabytkowy, zdobiony rzeźbami budynek, wzniesiony w 1903 roku – Zakład Balneologiczny. W zakładzie tym skorzystać można m.in. z zabiegów rehabilitacyjnych narządów ruchu, kąpieli solankowych, krioterapii, hydroterapii czy inhalacji. Przed głównym wejściem, pośród różanych klombów, znajduje się stylowa fontanna z sopocką solanką.
Od północno-wschodniej strony budynku wznosi się ponad 30-metrowa wieża, która obecnie jest punktem widokowym, a także kominem kotłowni szpitala. W latach 1975–1999 wieża służyła jako latarnia morska (9) i po dziś dzień jest tak nazywana.

Idąc dalej docieramy na Skwer Kuracyjny (10), czyli plac vis a vis molo. To bardzo reprezentacyjna część miasta – na terenie o powierzchni ok. 20 tys. m kw. znajduje się przepiękna zabytkowa fontanna, muszla koncertowa, punkty gastronomiczne oraz dużo zieleni. Od zachodu Skwer przylega do Domu Zdrojowego z piękną Rotundą. Zimą działa tu sztuczne lodowisko – jedyne w Polsce z widokiem na morze! Rozgrywają się tutaj również wydarzenia sportowe, muzyczne i okolicznościowe. Uwagę przykuwają starannie wypielęgnowane lipy holenderskie. Corocznie ścinane są ich odrastające pędy, by drzewa rosły łukowato do góry i swoim wyglądem przypominały świeczniki. W taki sposób lipy formowane są od blisko stu lat.

Kolejnym punktem na naszym szlaku jest obiekt, który rozsławia Sopot od początku powstania uzdrowiska. Jest to sopockie molo (11). Najdłuższy drewniany pomost w Europie, o długości 511,5 m, jest wizytówką miasta. Pomost pierwotnie służył jako przystań, z czasem stał się obiektem rekreacyjnym oraz miejscem, na którym organizowane są imprezy. Podczas wakacji na molo działa kino letnie. Tradycyjne kinowe fotele zastępują leżaki plażowe. Na końcu molo cumują statki żeglugowe, oferujące rejsy do Gdańska, Helu lub dookoła zatoki. Po drugiej stronie, od 2011 roku, działa przystań jachtowa, która pomieścić może ponad 100 jednostek. Marina (12) jest także miejscem szkolenia żeglarskiego dzieci.
Na najdalej wysuniętej części molo stężenie jodu jest dwukrotnie wyższe niż na lądzie.

Wychodząc z molo na Skwer Kuracyjny, skręcamy w lewo, kierując się ponownie w stronę latarni morskiej i Zakładu Balneologicznego.
Za nimi skręcamy w lewo do Parku Południowego, który jest najstarszym parkiem w mieście, a jego powierzchnia wynosi 3 hektary. Został założony w 1823 roku przez Jana Jerzego Haffnera. W Parku Południowym na uwagę zasługują: modernistyczny kościół pw. Zbawiciela, służący parafii ewangelicko-augsburskiej na Skwerze ks. Otto Bowiena – pastora okresu międzywojennego, grzybek inhalacyjny z sopocką solanką – zasilany ze Zdroju św. Wojciecha oraz Łazienki Południowe (13), wybudowane na skraju parku w 1907 roku. Obecnie mieści się tu hotel w stylu chińskim oraz restauracja.
Kontynuujemy spacer wzdłuż alejki nadmorskiej, zostawiając za sobą budynek hotelu Zhong Hua. Docieramy do skrzyżowania z ulicą Chrobrego, a następnie kierujemy się w stronę ulicy Sobieskiego. Wzdłuż niej widzimy skarpę, która ciągnie się niemalże przez cały Sopot, między jego granicą północną a południową. Jest ona prawie w całości porośnięta drzewami i stanowi malowniczy, zielony korytarz. Wśród drzew rosnących na skarpie przeważają buki oraz dęby szypułkowe i graby, a domieszkę stanowią dęby bezszypułkowe i wiązy górskie. Szczególnie wartościowe są tutaj dęby osiągające rozmiary drzew pomnikowych o około 3 m obwodu. Gęste korony drzew powodują zacienienie powierzchni i tworzą iście magiczny nastrój.
Przez skarpę przepływa wartki potok, nazwany Potokiem Elizy (14). Jego dokładne źródło nie jest znane. Swój bieg zaczyna od trzech stawów położonych w górnej części Sopotu. Na przeważającej długości jest potokiem podziemnym. Potok został zrewitalizowany w 2011 roku i jego otoczenie przystosowano do funkcji spacerowych i wypoczynkowych. Przy potoku Elizy znajduje się tablica z legendą o krasnalach, zwanych SopotLudkami.
Idąc w górę strumienia znajdziemy się w Parku Herbstów, którego powierzchnia wynosi 2,6 hektara. Po obu stronach zobaczymy dwa ciekawe, zabytkowe budynki. Po prawej Ratusz Miejski, który od 1958 roku jest siedzibą Urzędu Miasta Sopotu.

Po lewej stronie – Willę Herbstów, dawną rezydencję niemieckiej fabrykanckiej rodziny z Łodzi.
Kierując się w prawą stronę przechodzimy przez skwer księdza Władysława Szymańskiego z pomnikiem upamiętniającym mieszkańców Sopotu, którzy zginęli podczas II wojny światowej. Kilka kroków dalej stoi kamienny pomnik Fryderyka Chopina. Po drugiej stronie ulicy wyłania się nowoczesny budynek głównego dworca kolejowego. Sopocki dworzec (15) to nie tylko kasy biletowe i poczekalnia. Wewnątrz Sopot Centrum znajdują się sklepy, punkty usługowe, puby, restauracje, kawiarnie, piekarnie, siłownia oraz biblioteka multimedialna, nazwana Sopoteką. Łączy ona w sobie klasyczną bibliotekę z profesjonalnym sprzętem, z którego mogą korzystać również najmłodsi. Do ich dyspozycji jest różnorodna literatura, czasopisma, gry planszowe, kącik do zabaw, komputery oraz konsole do gier. W Mediatece, bo tak również nazywana jest biblioteka, odbywają się spotkania z artystami, warsztaty, czytanie książek oraz wernisaże i wystawy.

(czas pokonania trasy – około 2 godzin)

Szlak pomarańczowy prowadzi przez południowo-wschodnią część Sopotu, czyli Karlikowo. Dzielnica ta położona jest w pasie nadmorskim i ciągnie się aż do granicy z Gdańskiem. Najbardziej charakterystycznymi punktami w tym rejonie są: przystań rybacka, domy wypoczynkowe, sanatoria, kempingi, błonia oraz obiekty sportowe, m.in. ERGO ARENA, Sopocki Klub Żeglarski i Hipodrom. Trasa rozpoczyna i kończy się na przystanku Szybkiej Kolei Miejskiej (SKM) Sopot Wyścigi (1).

Zaczynając wędrówkę od stacji Sopot Wyścigi, kierujemy się na ulicę Polną, w stronę zabytkowego hipodromu (2). To teren położony w sąsiedztwie wzgórz morenowych i Zatoki Gdańskiej. To miejsce międzynarodowych zawodów hippicznych, organizowanych od XIX wieku. Przechodząc przez bramę obiektu mijamy historyczną trybunę oraz kasy. Główna ścieżka doprowadza nas do nowoczesnych stajni i hal. Znajdują się w nich szkółki jeździeckie, które oferują naukę jazdy na koniach dla początkujących oraz bardziej zaawansowanych jeźdźców. Miejsce to łączy w sobie naukę i zabawę. Można nauczyć się tu pięknego sportu, jak również poznać tajniki pielęgnowania wierzchowców. Jest to świetne miejsce zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.
Opuszczając teren Hipodromu widzimy halę o nowoczesnej konstrukcji. ERGO ARENA (3) to kolejny obowiązkowy punkt na trasie sportowej. Hala jest jedną z największych i najnowocześniejszych w Polsce, może pomieścić 15 tys. widzów. Organizowane są tu różnego rodzaju rozgrywki sportowe, targi, konferencje i koncerty. Wysokie standardy rozwiązań technologicznych powodują, że w ERGO ARENIE możliwe jest organizowanie imprez na światowym poziomie. Przed halą znajduje się skatepark i boisko do gry w koszykówkę.

W lipcu i sierpniu przy ERGO ARENIE działa bezpłatny, całodobowy Eko parking na ponad 700 samochodów. Do centrum Sopotu i na plażę dojechać można meleksami, które kursują codziennie w godzinach 10.00-20.00, co 20 minut.
Kolejnym miejscem na naszym szlaku jest Sopockie Centrum Żeglarskie i Ratownicze (4). Aby do niego dotrzeć, musimy przejść tunelem biegnącym z lewej strony ERGO ARENY. Kręta ścieżka wśród dzikiej zieleni prowadzi w stronę morza. Jest to jedyne miejsce w Sopocie, w którym osiedlił się potrzos (ptak upierzeniem przypominający wróbla). Innymi gatunkami występującymi na tym terenie są: słowik szary, łozówka czy dziwonia, której samiec ma atrakcyjne, purpurowe ubarwienie. Schodząc dalej mijamy Park Hestii. Znajdują się tu niewielkie lustra wodne, różnego rodzaju drzewa i krzewy, alejki oraz glorieta w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami. Po kilkuminutowym spacerze w dół trasy, idąc ulicą Hestii, docieramy do plaży. Tu swoją siedzibę mają kluby żeglarskie.
Szczególnie zadowoleni będą pasjonaci windsurfingu i katamaranów, ponieważ Sopockie Centrum Żeglarskie i Ratownicze uważane jest za jeden z najnowocześniejszych i największych ośrodków tego typu w Polsce i na świecie. To w Sopocie organizowane są zawody w windsurfingu i katamaranowe o randze mistrzostw Europy i świata.
Spacerując brzegiem plaży w stronę molo, napotykamy na drodze zacumowane kutry, przy których znajduje się przystań rybacka (5). Tu możemy kupić świeże i wędzone ryby z Morza Bałtyckiego. Warto także odwiedzić pobliski Plac Rybaków, który zachwyca swoją oryginalną architekturą. Kiedyś było to osiedle rybackie, przypomina o tym stara kotwica leżąca na środku placu. Osiedle w 1914 roku zaprojektował Paul Puchmüller, sopocki architekt, twórca charakterystycznej zabudowy kurortu.
Między przystanią rybacką a zbiegiem ulic Polnej i Bitwy pod Płowcami mieści się niewielki lasek Karlikowski. To pozostałość dawnego kompleksu naturalnego nadmorskiego boru sosnowego.
Fragment tej zieleni porastają głównie stare, poskręcane od morskich wiatrów sosny. Na uwagę zasługują tu również zarośla ściśle chronionego krzewu – rokitnika, naturalnie porastającego nadmorskie wydmy i klify. W części lasku urządzono park linowy (6), który jest podzielony na dwie części, dla starszych i młodszych dzieci. Park czynny jest od maja do września.
Kontynuując spacer w górę ulicy Polnej, po lewej stronie zobaczymy ogromny, zielony teren. Obszar ten to sopockie błonia (7), czyli kilka hektarów terenów rekreacyjnych, które podbijają serca dzieci i dorosłych. Znajdują się tam place zabaw z huśtawkami, karuzelami, piaskownicami, skałkami wspinaczkowymi itp. Na błoniach jest też polana piłkarska, miejsce do grillowania oraz wybieg dla psów. Sopockie błonia zachwycają spacerowiczów o każdej porze roku. Wczesną wiosną teren oczarowuje odwiedzających za sprawą tysięcy białych i fioletowych krokusów, zdobiących kopce usypane pomiędzy ERGO ARENĄ a siedzibą firmy ERGO Hestia. Po zmroku warto wybrać się na romantyczny spacer klimatycznie podświetlonymi alejkami.

Idealnym zakończeniem trasy sportowej będzie wizyta na torze gokartowym. Aby do niego dotrzeć, kierujemy się w górę ulicy Polnej, aż do stacji, na której zaczynaliśmy wycieczkę. Dochodząc do przystanku SKM Sopot Wyścigi, przechodzimy na drugą stronę wiaduktu ulicą Jana z Kolna. Teraz nasza ścieżka odbija lekko w prawo, wzdłuż torów kolejowych. Po kilkuminutowym spacerze docieramy pod tor wyścigowy. KartCenter (8) w Sopocie to jeden z największych i najnowocześniejszych torów gokartowych w Polsce. Zapewnia on świetną zabawę dla każdego, kto chce przez chwilę poczuć się jak kierowca F1. Karting uczy strategii, opanowania i precyzji za kierownicą.
Po zabawie na torze wracamy ponownie na stację SKM Sopot Wyścigi, z której co kilka minut odjeżdżają pociągi w stronę Gdańska i Gdyni.

(czas pokonania trasy – około 1,5 godziny)

Szlak trasy zielonej prowadzi nas głównie przez obszary leśne Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Pomocne nam będą oznakowania sopockich ścieżek spacerowych, wykonane przez PTTK (Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze). Początek trasy znajduje się przy pętli trolejbusowej na skrzyżowaniu Alei Niepodległości z ulicą Mikołaja Reja. Jej koniec został wyznaczony w parku Sanitariuszki Inki przy ulicy Armii Krajowej. Ciekawymi miejscami na naszej drodze będą punkty widokowe oraz obiekty sportowe.

Spacer zaczynamy w dzielnicy Sopot-Wyścigi, przy skrzyżowaniu ulicy Reja i Alei Niepodległości. Mijając niewielki plac zabaw po lewej stronie, kierujemy się w górę ulicy Reja, tak, by po około 200 metrach przeciąć ulicę równoległą do głównej trasy komunikacyjnej – Armii Krajowej.
Idąc dalej, po lewej stronie zobaczymy staw retencyjny (1), który został utworzony przez spiętrzenie Potoku Karlikowskiego, płynącego w otwartym korycie przez całą Dolinę Świemirowską i poniżej stawu kryjącego się pod ziemię. Zbiornik wodny z wyspą pośrodku otoczony jest starymi olszami czarnymi. Po modernizacji stał się nowym miejscem rekreacyjnym dla mieszkańców i turystów. W części południowej znajdują się ścieżki dla spacerowiczów oraz trawniki z klombami.
Kontynuujemy wędrówkę wzdłuż ulicy Reja. Droga coraz bardziej przypomina leśny szlak, jednak nawierzchnia jest wciąż asfaltowa. Docieramy do ogródków działkowych, które mamy po lewej stronie i skręcamy w prawo w leśną ścieżkę. Kierujemy się teraz zielonym szlakiem spacerowym PTTK. Oznakowania są widoczne na drzewach w formie biało-zielonych pasów. Po pokonaniu około 400 metrów, z prawej strony miniemy granicę Rezerwatu Przyrody „Zajęcze Wzgórze”, który zajmuje powierzchnię 11,7 hektara. Chroniony jest tam przede wszystkim starodrzew buka i dębu. Występuje tu także około 90 gatunków roślin
naczyniowych. Idąc w lewo docieramy na wzniesienie, które nosi nazwę Gliniana Góra (2). Stąd rozpościera się widok na morze oraz Owczą Dolinę, z położonym w niej stadionem lekkoatletycznym (3). Nazwa pochodzi od dawnego wykorzystania tego terenu do wypasania owiec z folwarku klasztornego cystersów.

Spacer kontynuujemy szlakiem zielonym. Wąwozy prowadzą nas wzdłuż tak zwanych Poziomkowych Wzgórz, do wzniesienia zwanego Małą Gwiazdą. W tym miejscu spotykają się nie tylko piechurzy, ale i miłośnicy turystyki rowerowej. Tutaj krzyżują się główne trakty piesze oraz sopockie szlaki spacerowe.
Z Małej Gwiazdy kierujemy się na czarny szlak spacerowy, gdzie po około 300 metrach docieramy na Łysą Górę (4). Szczyt wzniesienia to kolejny świetny punkt widokowy, z którego obserwować możemy zarówno Sopot, zatokę, jak i Gdańsk. W okresie zimowym stok Łysej Góry staje się rajem dla narciarzy i saneczkarzy. Dysponuje bowiem wyciągiem i oświetleniem, co umożliwia jazdę do późnych godzin wieczornych. Na szczycie znajduje się wyciąg o długości 286 m. Łysa Góra
wznosi się na 110 m n. p. m. i jest jedynym w Polsce stokiem narciarskim z widokiem na morze.
Idąc dalej czarnym szlakiem turystycznym, po lewej stronie dostrzec możemy dach Opery Leśnej (5). To jeden z najznakomitszych pod względem akustyki obiekt w Europie. W Operze prócz wyjątkowych koncertów i wydarzeń kulturalnych, organizowane są imprezy, warsztaty i pokazy dla dzieci. Teren Opery otoczony jest lasem, z dala od zgiełku i miejskich odgłosów. Jest idealnym miejscem na obudzenie aktywności twórczej dzieci.
Schodząc wzdłuż terenu Opery Leśnej czarnym szlakiem, wchodzimy na Wzgórze Olimpijskie, na którym spoczywają żołnierze Armii Czerwonej polegli w działaniach wojennych w 1945 roku. Następnie schodami kierujemy się w okolicę ulicy Moniuszki, przy której mieści się staw Nowowiejskiego. Ten niewielki staw określany jest lokalnie jako Morskie Oko (6). Mieszkańcy lubią tu odpoczywać od zgiełku miasta. Dzieje się tak dzięki interesującej kompozycji zieleni i wody. Drzewa różnych gatunków z jednej strony stanowią naturalną barierę dla miejskiego gwaru, z drugiej w upalne dni tworzą przyjemny cień. Napotkać tu możemy dęby szypułkowe, klony pospolite oraz jawory.

Przechodząc na drugą stronę ulicy Moniuszki, vis a vis Morskiego Oka, mamy przed sobą wejście na kolejny leśny punkt widokowy – Wzniesienie Strzeleckie (7). Z miejsca tego możemy zobaczyć Sopot oraz Zatokę Gdańską. Wzgórze otrzymało swoją nazwę z powodu lokalizacji. Znajdowała się tam siedziba klubu strzeleckiego, zbudowana na początku XX wieku. Obok wzgórza była strzelnica.

Szlak naszej wędrówki kończymy kierując się w dół ulicy Moniuszki. Docieramy do ronda im. Czesława Niemena, mieszczącego się przy gmachu Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego. Przechodzimy na drugą stronę ulicy, przy której znajduje się park Sanitariuszki Inki (8). Na tym niewielkim kawałku zieleni stoją dwa pomniki. Jeden poświęcony jest poległym żołnierzom Armii Krajowej. Drugi upamiętnia Danutę Siedzikównę pseudonim „Inka”, która była sanitariuszką i łączniczką w 5. Wileńskiej Brygadzie AK.