Łączniczka

Pamięci łączniczkom czasu II wojny poświęcona została rzeźba autorstwa Stanisława Horno-Popławskiego. Złożoną z dwóch granitowych głazów, symbolicznie przedstawioną figurę dziewczyny rzeźbiarz wykuł bezpośrednio w twardym kamieniu. Zaznaczona w bryle materia spływa z ramienia kobiety, odsłaniając pierś. Gładkie partie ciała i chropowatość tkaniny artysta oddał poprzez opracowanie powierzchni formy w różny sposób. Poetycki w wyrazie portret łączniczki odzwierciedlają delikatnie podkreślone zarysy oczu, nosa i ust. Odchylona w nienaturalny sposób głowa oraz przymknięte powieki sugerują jej pogrążenie we śnie, z którego, być może, już się nie obudzi. 

Autor dzieła, jeden z najważniejszych polskich rzeźbiarzy, urodził się w 1902 roku na Kaukazie jako wnuk zesłańca po powstaniu styczniowym. Kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Działalność twórczą rozpoczął w 1926 roku, a w roku 1932 został wykładowcą i profesorem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W ciągu swojego życia wielokrotnie się przeprowadzał. Po wojnie spędzonej w oflagu był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Białymstoku. Następnie objął katedrę rzeźby na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, by potem przenieść się do Gdańska. Podczas odbudowy gdańskiej starówki był głównym projektantem wystroju rzeźbiarskiego rekonstruowanych kamienic. W latach 1949–1970 prowadził pracownię rzeźby i pełnił funkcję dziekana Wydziału Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Przez lata związany z Sopotem, z pięcioletnią przerwą na twórczość w Bydgoszczy. Zmarł w 1997 roku.

Autor: Stanisław Horno-Popławski (1902- 1997)
Data: 1968
Materiał: granit